ای وای از دست این آهنگ‌های قدیمی باحال! اسمش که "Oldies But Goodies" عه، یعنی "قدیمی‌ها ولی خوب‌ها"، خودشم عین اسمشه‌ها! مثل یه جعبه شکلات می‌مونه که هر چی ازش برمی‌داری، باز دلت می‌خواد بیشتر بخوری. این آهنگ مال یه گروهیه به اسم "لیتل سزار اند د رومنز" (Little Caesar & the Romans). اسم گروهشون هم باحاله، هم یه جورایی ایتالیایی طوره، هم یه حس قدرت و قدیمی بودن داره. سبک آهنگشون "دو-واپ" هست. حالا "دو-واپ" چیه؟ فکر کن یه جمع پسرهای خوشتیپ وایستادن کنار خیابون، موهاشون رو سشوار کشیدن و با انگشتاشون تق‌تق می‌زنن و یهویی شروع می‌کنن با هم آواز خوندن، صداهای زیر و بم و قشنگ درمیارن. یه جورایی موسیقی عاشقانه و آروم و رمانتیک دهه ۵۰ و اوایل ۶۰ میلادی. حالا این آهنگ "Oldies But Goodies" چی میگه؟ باورت میشه اینا سال ۱۹۶۱ خوندنش، ولی دارن از آهنگ‌های "قدیمی" حرف می‌زنن! اون موقع "قدیمی" یعنی آهنگای دوره رکود بزرگ و جنگ جهانی دوم، مثلاً خواننده‌هایی مثل بینگ کرازبی و رودی والی. یعنی برای جوونای اون موقع، آهنگای ۱۰-۲۰ سال قبل شده بود "خاطره بازی"! دنیارو داری؟ ما الان به آهنگای دهه ۶۰ میگیم "قدیمی"، ولی اینا تو دهه ۶۰، داشتن به آهنگای دهه ۳۰ و ۴۰ میگفتن "قدیمی"! چه دورِ باحالی بوده. آهنگه خیلی گرفت اون موقع‌ها، تو آمریکا تا رتبه ۹ جدول بیلبورد هم بالا رفت، یعنی ترکوند! تو جدول سیاه‌ها (R&B) هم رتبه ۲۸ رو گرفت. معلومه دیگه، آهنگش هم ملودیش قشنگه، هم حس نوستالژی داره، هم آدمو یاد روزای خوش میندازه. جالبه که چند نفر دیگه هم بعداً این آهنگو دوباره خوندن. یه گروه دیگه به اسم "نینو اند د اب تایدز" (Nino and the Ebb Tides) همون سال ۶۱ یه ورژن دیگه ازش دادن بیرون، ولی اونقدر نگرفت. بعدش یه آقایی بود به اسم تد نایت (Ted Knight)، این بابا بیشتر بازیگر بود تو فیلما و سریالای کمدی، اونم سال ۱۹۷۵ تو آلبومش این آهنگو گذاشت! عجیبه نه؟ یه کمدین بیاد آهنگ "دو-واپ" بخونه! ولی خب، نشون میده آهنگه چقدر دوست داشتنی بوده که حتی کمدین‌ها هم دلشون میخواسته بخوننش. یه گروه دیگه هم بودن به اسم "جان کافرتی اند د بیور براون بند" (John Cafferty and the Beaver Brown Band)، اینا سال ۱۹۸۳ برای فیلم "ادی و رفقای دوره گرد" (Eddie and the Cruisers) این آهنگو دوباره اجرا کردن. این ورژن یکم راک‌اندرول طور شده بود، باحال بود اونم. در کل، "Those Oldies But Goodies" یه آهنگ خیلی ساده و صمیمی و نوستالژیکه که با وجود قدیمی بودنش، هنوزم تازگی داره. یه جورایی مثل یه دوست قدیمی می‌مونه که هر وقت صداشو می‌شنوی، لبخند میاد رو لبت. اگه تا حالا گوش ندادی، حتماً یه بار امتحانش کن، شاید تو هم مثل من عاشقش شدی!